Μια μέρα μετά την παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου, η Νατάσα Μανίσαλη που τον πολέμησε για χρόνια με πείσμα, δύναμη και σθένος, έχασε τη μάχη μαζί του.
Γεννημένη τον Αύγουστο του ’61, λάτρεψε απο μικρή το θέατρο και το σπούδασε στο Εθνικό-ποιός δεν την θυμάται να σαρώνει τη σκηνή με τα ισχυρά Παιδιά του Εθνικού στην ταράτσα του Λαμπέτη με την πληθωρική παρουσία της, το μεγάλο της χαμόγελο [έπαιζε τη Μελίνα σε ένα νούμερο].
Η Νατάσα Μανίσαλη στο πέρασμα του χρόνου πέτυχε πολλές νίκες στον χώρο και στο θέατρο-αξέχαστες οι επιδόσεις στο Βίρα τις άγκυρες του συμμαθητή της Μιχάλη Ρέππα-και στην τηλεόραση-με πιο γερή δουλειά της αυτή στο μακροβιότατο Εμείς και Εμείς...
Τα τελευταία χρόνια η θαυμάσια ηθοποιός πάλευε με τον καρκίνο,έχοντας χάσει απ’ αυτόν δικά της πρόσωπα...Την θυμάμαι σε παραστάσεις,σε πρεμιέρες,σε φαγητά και σε μπαρ,την θυμάμαι να στηρίζει ούσα πολύ άρρωστη τον αγαπημένο συνεργάτη και φίλο της Πάνο Αμαραντίδη όταν έχασε την αδελφή του απο την ίδια αρρώστια, την θυμάμαι πάντα δυνατή,να μην σηκώνει τα χέρια ψηλά κι ας είχε κουραστεί.Πονούσε, πάλευε,μα το χαμόγελο πλατύ και μεγάλο.
«Έφυγε» τα χαράματα βυθίζοντας σε πένθος τον κόσμο του θεάτρου κι όσους την γνώρισαν και την αγάπησαν.
Εμείς κι εμείς σε αποχαιρετούμε Νατάσα μας...
Του Βασίλη Μπουζιώτη | Πηγή: enikos.gr
Γεννημένη τον Αύγουστο του ’61, λάτρεψε απο μικρή το θέατρο και το σπούδασε στο Εθνικό-ποιός δεν την θυμάται να σαρώνει τη σκηνή με τα ισχυρά Παιδιά του Εθνικού στην ταράτσα του Λαμπέτη με την πληθωρική παρουσία της, το μεγάλο της χαμόγελο [έπαιζε τη Μελίνα σε ένα νούμερο].
Η Νατάσα Μανίσαλη στο πέρασμα του χρόνου πέτυχε πολλές νίκες στον χώρο και στο θέατρο-αξέχαστες οι επιδόσεις στο Βίρα τις άγκυρες του συμμαθητή της Μιχάλη Ρέππα-και στην τηλεόραση-με πιο γερή δουλειά της αυτή στο μακροβιότατο Εμείς και Εμείς...
Τα τελευταία χρόνια η θαυμάσια ηθοποιός πάλευε με τον καρκίνο,έχοντας χάσει απ’ αυτόν δικά της πρόσωπα...Την θυμάμαι σε παραστάσεις,σε πρεμιέρες,σε φαγητά και σε μπαρ,την θυμάμαι να στηρίζει ούσα πολύ άρρωστη τον αγαπημένο συνεργάτη και φίλο της Πάνο Αμαραντίδη όταν έχασε την αδελφή του απο την ίδια αρρώστια, την θυμάμαι πάντα δυνατή,να μην σηκώνει τα χέρια ψηλά κι ας είχε κουραστεί.Πονούσε, πάλευε,μα το χαμόγελο πλατύ και μεγάλο.
«Έφυγε» τα χαράματα βυθίζοντας σε πένθος τον κόσμο του θεάτρου κι όσους την γνώρισαν και την αγάπησαν.
Εμείς κι εμείς σε αποχαιρετούμε Νατάσα μας...
Του Βασίλη Μπουζιώτη | Πηγή: enikos.gr