Η 21η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως η Παγκόσμια Ημέρα Δασών. Το θέμα του 2015 είναι «Δάση και Κλιματική Αλλαγή» και επιλέχθηκε με σκοπό να αναδειχθούν οι τρόποι με τους οποίους τα δάση επηρεάζουν την κλιματική αλλαγή.
 |
| Πηγή εικόνας: pexels.com |
Τα δάση:
α) Καλύπτουν περίπου το ένα τρίτο του πλανήτη και διαδραματίζουν βασικό ρόλο τόσο στην παγκόσμια όσο και στις εθνικές οικονομίες
β) Πάνω από το 80% των ζώων, φυτών και εντόμων στη γη ζουν στα δάση
γ) Προσφέρουν καταφύγιο, θέσεις εργασίας και ασφάλεια για τους ανθρώπους που εξαρτώνται από αυτά
δ) Διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής
ε) Συμβάλλουν στην ισορροπία του οξυγόνου, του διοξειδίου του άνθρακα, την υγρασία του αέρα και την προστασία των λεκανών απορροής που παρέχουν το 75% του γλυκού νερού στη γη
στ) Η αξία των ωφελειών από την ύπαρξή τους, όπως για το νερό, την ενέργεια, τη στέγη και τα φάρμακα είναι τεράστια.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, η παγκόσμια αποδάσωση έχει εξαπλωθεί σε ανησυχητικό βαθμό. Κάθε χρόνο 13 εκατομμύρια εκτάρια δάσους εξαφανίζονται από την επιφάνεια της γης! Η αποψίλωση των δασών ευθύνεται για το 12% έως 20% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
Πηγή: hikingexperience.gr
Το σύνδρομο DOWN λεγόταν και μογγολισμός. Είναι μια γεννητική διαταραχή, η οποία χαρακτηρίζεται από σωματικές διαφοροποιήσεις, καθώς και νοητική στέρηση. Το παιδί με σύνδρομο DOWN, έχει συνολικά 47 αντί για 46 χρωματοσώματα. Είναι αλήθεια ότι μια μεγαλύτερη γυναίκα είναι πιθανότερο να γεννήσει παιδί με σύνδρομο DOWN από μια νεότερη. Αν μια γυναίκα έχει ήδη ένα παιδί με σύνδρομο DOWN είναι πιθανότερο να αποκτήσει και άλλο. Τα παιδιά με σύνδρομο DOWN είναι συνήθως ευχάριστα, υπερβολικά στοργικά και σπάνια είναι ανυπάκουα, επιθετικά και δεν έχουν νευρικές κρίσεις ή δυσκολίες συμπεριφοράς. Δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για το σύνδρομο DOWN. Η διάγνωση μπορεί να γίνει με αμνιοκέντηση ή με άλλη προγενετική διάγνωση.
Οι γονείς ενός παιδιού με σύνδρομο DOWN, αλλά και γενικότερα αυτών με «ειδικές ικανότητες» θα περάσουν από μια σειρά ψυχολογικών διαδικασιών, στην προσπάθεια τους να αντιμετωπίσουν τον πόνο και τον θυμό που συνήθως δημιουργούνται.
Η Dr. Elizabeth Kubler – Ross έχει περιγράψει 5 ψυχολογικά στάδια από τα οποία «περνάει» το άτομο που αντιμετωπίζει μια τραυματική εμπειρία που μπορεί να περιγραφεί τόσο επώδυνη όσο και ο ίδιος ο θάνατος.
- Το πρώτο στάδιο το οποίο ονομάζει άρνηση, οι γονείς αρνούνται το επώδυνο γεγονός Π.χ. δεν το συζητούν, αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες του παιδιού ή ακόμα να εγκαταλείπουν το προβληματικό περιβάλλον.
- Στο δεύτερο στάδιο, το αρνητικό συναίσθημα του θυμού διακατέχει τους γονείς με συμπτώματα επιθετικότητας (σαρκασμός, ειρωνεία) και έμμονες σκέψεις Π.χ. γιατί εγώ; Γιατί αυτό έπρεπε να γίνει σε μένα;
- Στο τρίτο στάδιο οι γονείς αισθάνονται θλίψη, κατάθλιψη, άρνηση να συμμετάσχουν στην καθημερινότητα
- Στο τέταρτο στάδιο ένας πολύπλοκος μηχανισμός μπαίνει σε λειτουργία, όπου οι γονείς αρχίζουν να ελπίζουν σε μια βελτίωση, σ” ένα “θαύμα”, που θα λύσει το πρόβλημα. Σ” αυτό το στάδιο πχ μπορεί να προσεύχονται και να συνομιλούν με τον Θεό.
- Στο τελευταίο, πέμπτο στάδιο, ο μηχανισμός της αποδοχής μπαίνει σε λειτουργία. Οι γονείς αρχίζουν να δέχονται το οδυνηρό γεγονός της γέννησης ενός “όχι φυσιολογικού” παιδιού.
Η διαδικασία αυτών των πέντε σταδίων λειτουργεί σαν προστατευτικός, αμυντικός μηχανισμός, για να μπορέσει το άτομο να ξεπεράσει το τραυματικό γεγονός. Δεν είναι απαραίτητο το άτομο να περάσει και από τα πέντε αυτά στάδια, αφού συχνά βλέπουμε κάποιον να αφήνει πίσω του κάποιο από αυτά.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι το υποσυνείδητο μας δημιουργεί αυτούς τους μηχανισμούς άμυνας, για να δοθεί η ευκαιρία στο συνειδητό μέρος του εαυτού μας να ξεπεράσει επιτυχώς τις δυσκολίες. Όλα τα στάδια θεωρούνται φυσιολογικά και ζωτικής σημασίας για να αντιμετωπιστεί το τραυματικό περιστατικό.
Για πολλά χρόνια οι ειδικοί πίστευαν ότι η ηλικία της μητέρας (μεγαλύτερη των 35 για την 1η εγκυμοσύνη) είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την αποφυγή του συγκεκριμένου συνδρόμου. Για την έγκαιρη διάγνωση με σκοπό την πρόληψη και ενώ η μητέρα βρίσκεται στον 60 περίπου μήνα της εγκυμοσύνης της, οι γιατροί συνιστούν την αμνιοκέντηση, ούτως ώστε να διαπιστωθεί και να δοθεί στη μητέρα η επιλογή της διακοπής της κύησης.
Έρευνες των τελευταίων χρόνων επίσης δείχνουν ότι η πολύ νεαρή ηλικία της μητέρας είναι επίσης ένας παράγοντας υψηλού κινδύνου. Το χαμηλό επίπεδο των οιστρογόνων της γυναίκας τα οποία περιπλέκονται σε μια σειρά από πολύπλοκους βιοχημικούς μηχανισμούς, τελικά μπορεί να προκαλέσουν την τρισωµία στο 210 ζεύγος των χρωματοσωμάτων Έρευνες της δεκαετίας του “ 80 αναφέρθηκαν στην πιθανή εμπλοκή του γενετικού κώδικα της μητέρας, ενώ και το είδος του σπέρματος του πατέρα και η ηλικία του ιδίου ευθύνονται για το 25% της εμφάνισης του συνδρόμου στο παιδί.
Εάν το σύνδρομο αυτό δεν έχει διαγνωσθεί έγκαιρα (δηλαδή προληπτικά) τότε οι γονείς θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το παιδί τους που θα έχει «ειδικές ικανότητες. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι το κάθε παιδί αναπτύσσεται με το δικό του ιδιαίτερο/μοναδικό τρόπο και ρυθμό.
Όλα τα παιδιά σε σύνδρομο DOWN μπορούν να εκπαιδευτούν και να αυξήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ικανότητες τους. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι με συνέπεια, υπομονή, αγάπη και εκπαίδευση τα παιδιά αυτά μπορούν να αυξήσουν το βαθμό ευφυίας τους κατά 6-10 βαθμούς Το Ειδικό σχολείο για το παιδί, η καθοδήγηση και η μεθόδευση των προβλημάτων από τον ειδικό για τους γονείς θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής του παιδιού και της οικογένειας του. Η πρόοδος του παιδιού με το σύνδρομο DOWN θα εξαρτηθεί από το βαθμό της νοητικής του στέρησης σε συνδυασμό με το βαθμό εκπαίδευσης του.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η αντίληψη που έχουμε για τα παιδιά με τις «ειδικές ικανότητες» θα καθορίσει κατά ένα μεγάλο μέρος και την εξέλιξή τους.
Πηγή: jenny.gr | Το διαβάσαμε εδώ
Την 21η Μαρτίου 1960, 70 φοιτητές που διαδήλωναν ειρηνικά στην Νότια Αφρική κατά του Απαρτχάιντ, δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ από την Αστυνομία. Έξι χρόνια αργότερα, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καθιέρωσε την 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων.
 |
| Πηγή εικόνας: australiansagainstracism.org |
Έξι σχεδόν δεκαετίες αργότερα, διεθνείς και περιφερειακές συμβάσεις, αλλά και εσωτερικές νομοθεσίες κρατών που έχουν ευθυγραμμιστεί με τις συμβάσεις αυτές, έχουν αναπτύξει πολιτικές που απαξιώνουν τον ρατσισμό και στόχο έχουν τη διασφάλιση και την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους, χωρίς καμία διάκριση.
Λόγω ακριβώς της αυξημένης ποινικής και ηθικής απαξίας του ρατσισμού ως μια ιδιαίτερα σοβαρή προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εν γένει, και τα κράτη έχουν συγκεκριμένες νομικές υποχρεώσεις για την πρόληψη και την καταπολέμησή του, αλλά και οι πολίτες υπέχουν ποινικής ευθύνης όταν τον εκδηλώνουν, μέσω του ρατσιστικού λόγου ή της ρατσιστικής βίας.
Πηγή: pio.gov.cy
Η Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η αρχική έμπνευσή της ανήκει στον έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη μέρα γι' αυτό.
Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.
Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.
Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"».
Πηγή: sansimera.gr
